Nie wiem, jak u Ciebie, ale u nas wyglądało to tak.
Sadzaliśmy dziecko na 15 minut (tu przypomina mi się powiedzonko: “nie ucz świni latać! Tracisz czas i wku… wkurzasz świnię.” 😀 Ale również, oswajaliśmy z nocniczkiem, czytaliśmy książeczki (nawet te “specjalne”, jak misio ściąga pieluszkę). Stwierdzaliśmy “no nie, po prostu nasze dziecko jeszcze NIE JEST GOTOWE”. Oczywiście tłumaczyliśmy, jak powinno się to robić, próbowaliśmy rozmawiać, używać sensownych argumentów i kilka innych bezsensownych rzeczy. 😉 Jeśli oglądałaś nasze Darmowe Fragmenty Kursu, to powinnaś już wiedzieć, dlaczego to nie ma sensu. (Jeśli nie, to zobacz tutaj).  

Prosiliśmy i tłumaczyliśmy.
Nie przyznamy się do chłosty, tortur i zakuwania w dyby. ;p Presja to największy wróg, bo to dziecko musi chcieć zrobić “coś” do nocniczka. W innym razie, kiedy jest zestresowane wydzielają się hormony przeciwstawne do oksytocyny, która to odpowiedzialna jest za rozluźnianie zwieraczy… i dupa zbita i nocnik pusty. 🙂

Kiedy to wszystko zawiodło.
Znowu prosiliśmy, błagaliśmy na kolanach i płakaliśmy. Znasz to? Zrobisz wszystko, żeby zobaczyć choć jedną kropelkę na dnie nocnika. Niczym rolnik w czasie suszy, czy spragniony mędrzec przemierzający pustynię, błagający o choć jedną kropelkę deszczu. 🙂

To nie może być takie trudne!
Na tym świecie żyje ponad 7 miliardów ludzi! Zdecydowana większość załatwia się we właściwy sposób. Kiedyś, ktoś, jakoś musiał ich tego nauczyć! Przecież nawet Prezydenta, Papierza i gwiazdy Rock&Rolla ktoś musiał odpieluchować. 😀 

Rady znajomych.
Pewnie tak, jak my – pytałaś swoich znajomych “jak to zrobiliście”. Robili to, co Ty. Byli wkurzeni, zaliczyli masę porażek ale teraz mówią: “wystarczy sadzać dziecko po obudzeniu, jedzeniu i czekać aż zrobi” albo “latem biegał bez gaci”. To tak, jakby zapytać “Jak naprawić silnik w samochodzie?” i uzyskać odpowiedź: “To jest łatwe. Wystarczy rozkręcić, wymienić część i skręcić.” Po tych radach czujesz tylko jedno. Wszystkim poszło tak łatwo, tylko ja mam problem. 🙁 Chyba jestem złym rodzicem. 

Mieliśmy dość!
Wtedy podjąłem wyzwanie. Postanowiłem znaleść właściwy sposób.

Jak powstał kurs.
Przeszukałem chyba cały Internet! W polskim niestety niewiele znalazłem, więc wypłynąłem na wody międzynarodowe. Szukałem w książkach niań do wynajęcia, poradnikach, wyznaniach, opowieściach i historiach blogerów… Teraz więcej ode mnie, wie tylko Chuck Norris. 😀 Po miesiącu, z tych wszystkich możliwych metod (są nawet takie, gdzie od porodu nie zakłada się dziecku pieluchy 😮 ). Z wszystkiego, co obejrzałem i przeczytałem zrobiłem analizę, syntezę i destylację. Tak powstał nasz sposób, system, metoda, rozwiązanie (zwał, jak zwał).  Co ważniejsze dla Ciebie – rozpocząłem testy laboratoryjne na materiale badawczym. Czyli po prostu sprawdziliśmy to na naszych dziewczynkach. Alicja 2.5 roku i Sara 1.5 roku. Okazało się, że działa!